Ik ga het maar gewoon zeggen: een burn-out ruimt zichzelf niet op.
Sterker nog, als je er middenin zit, ruimt niets zichzelf op.
Niet je huis. Niet je hoofd. Niet je gevoel van “ik kom er wel weer bovenop.”
En dat is logisch.
Want een burn-out is geen luiheid of falen.
Het is het eindstation van te lang te veel doen — vaak juist omdat je het zo goed wilt doen.
De neerwaartse spiraal van “nog even volhouden”
Bij een burn-out verwaarloos je jezelf.
Niet expres, maar omdat je steeds iets verder uit verbinding raakt met wat je nodig hebt.
Eerst skip je een pauze, dan je lunch, dan je rust.
En voor je het weet is ook je huis een weerspiegeling van dat gevoel: vermoeid, rommelig, uitgeput.
Wat je níet moet doen?
Je klachten negeren en “gewoon doorgaan.”
Want uiteindelijk haalt het je in. Altijd.
Wat je wél moet doen?
Zoek hulp. Echte hulp.
Een goede psycholoog, een huisarts die luistert.
Praat erover, deel wat je voelt — hoe ongemakkelijk het ook is.
En als je dan langzaam weer adem krijgt, kun je beginnen aan datgene wat je omgeving (en jijzelf) vaak vergeten zijn: structuur.
Wat een opruimcoach kan betekenen tijdens een burn-out
Een opruimcoach is geen wondermiddel, maar wel een anker.
Iemand die helpt om weer overzicht te zien waar jij het kwijt bent.
Niet om “je huis op orde te brengen,” maar om ruimte te maken — letterlijk en mentaal.
Samen pak je één stukje aan.
Een hoek, een kast, een lade.
Niet om het mooi te hebben, maar om je hersenen even te laten voelen: dit kan ik nog wél.
Het is geen coaching over spullen, het is coaching over jezelf.
Over rust, ritme, structuur — en over zachter worden voor wat niet meer lukt.
De 12 fases van burn-out: en waarom je juist níet harder moet werken
De meeste mensen denken dat burn-out gelijkstaat aan instorten.
Maar het begint veel eerder — bij harder werken.
Bij het gevoel dat je jezelf moet bewijzen, dat je “geen watje” bent.
Die bewijzingsdrang zorgt dat je nog langer doorgaat, nog meer aanpakt, en precies dat negeert wat je lichaam al maanden roept.
Het probleem?
Als je blijft doorrennen, duw je jezelf van overprikkeld naar opgebrand.
Blijf bij jezelf.
Ga niet nóg een project starten “om je nuttig te voelen.”
Een burn-out los je niet op met to-do-lijstjes.
Structuur redt, maar discipline breekt
Structuur helpt je hersenen herstellen.
Het geeft houvast en voorspelbaarheid.
Maar pas op: als structuur omslaat in controle, wordt het weer een valkuil.
Hou het klein.
Eén ritueel, één hoekje, één taak per dag.
Geen complete make-over van je leven (nog niet).
Zo voorkom je dat de spiraal verder zakt richting depressie.
Rust is de basis. Structuur is de steunbalk.
Romantiseren (ja, echt)
En nu komt het zweverige stuk, Petra.
Romantiseren werkt.
Niet omdat je je problemen wegmoffelt, maar omdat je de zachte dingen weer leert zien.
Een warm dekentje, een rustig nummer, een geur die je fijn vindt —
het zijn mini-herinneringen dat het leven niet alleen zwaar is.
Dat er óók nog lichtjes zijn.
Je moet ze soms gewoon opnieuw aanzetten.
Een burn-out is niet het einde, het is het moment dat je eindelijk stopt met overleven.
En als je weer langzaam terugkeert naar jezelf, mag je ook je omgeving laten meekomen.
Dus begin niet met de labelmaker.
Begin met ademhalen.
En als je dan weer wat kracht voelt, pak dat mandje.
Gooi weg wat te veel is — in je huis, in je hoofd, in je agenda.
Kleine stappen, geen oordelen.
Dat is hoe je écht opruimt.
wil je even sparren? of gewoon iets kwijt? stuur me maar een berichtje, het komt goed ❤️
gewoon meekijken met mijn herkenbare rommel? dan voel je je misschien iets beter 😅 https://www.instagram.com/stijlenstructuur/